Her şey sustuğunda
kalan tek ses
kalpten gelir.
Ne yüksek,
ne aceleci
sadece hakiki.
Kalp,
en son sözü
hep sessizce söyler.
Çünkü bazı hakikatler
yalnızca susarak dile gelir.
Zamanın çözemediğini
bir iç sızı anlatır bazen.
Ne gözyaşıyla dökülür,
ne kelimeyle
sadece içten içe yankılanır.
Kalbin son sözü
bir veda da olabilir,
bir özür de…
ama çoğu zaman
bir tamamlayıştır:
"Anladım.
Kabullendim.
Ve artık taşıyamam demeden,
taşıyorum."
Her eksik vedanın,
yarım kalan sarılışın
bir izi kalır insanın içinde
ama kalbin son sözü
bir yara değil,
o yaranın kabuğudur.
Artık haykırmazsın.
Adını bile anmadan seversin.
Ve bazı sevgiler
var olmaya devam eder
sadece var olmayarak.
Kalbin son sözü
bazen şudur:
"Unutmadım,
ama devam ediyorum."
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 25.7.2025 19:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!