Kalbin Şifresi Şiiri - Doğan Çeçen

Bazı kelimeler vardır,
Kalbe ilaç, dile şifadır.
Söylendiğinde kulak inanmaz,
Yazıldığında göz görmez gerçeği.
Ama insan, kalbinin şifresini bulduğunda,
Dünyaya okur meydan!

Bense kalbinden sevgi çaldım,
Adem’in nesliyim, kendime ihanet ettim.
Bilirim, gözden düşen gönülden de düşer,
Ama geri dönmeye yüzüm yok,
Affet beni, sevdiğim…

Ben, kalbini çalan bir deli,
Kafamı gökyüzündeki yıldızlara taktım.
Esip giden rüzgârın fısıltısından şiirler yazdım.
Mutlu muyum? Kendimi kandırıyorum.

Cennet ve cehennem geldi aklıma,
Biri sevgi, diğeri ateş…
Kanadı kırık martılara yem attım,
Ama asıl ihaneti kendi kalbime yaptım.
Bir yudum mutluluk bulamadım,
Seni düşündüğüm kadar kendimi düşünemedim.

Sobadaki ateşi harlamak için odun attım,
Kapıyı, pencereyi sıkı sıkı kapattım.
Kendimle kaldım baş başa,
Ama kalbimdeki seni unutamadım…