Avuç avuç taşıdım Sevgilinin memleketine umutlarımı; ellerim toprak kokuyor Anne!
Bilemezdim baharı getirdiğim memleketin kışa mahkum edeceğini avuçlarımı.
Kardelenler umuttur zannederdim her bahardan önce ve baharda açan çiçeklerine güvendim Sevgilinin, şimdi kardelenler de çıksa kalmadı dermanım...
Ey Kalbimin Yâr'i! Kaldır beni düştüğüm yerden...
Kaybolalım hiç girilmemiş köylerin çamurlu yollarında, civan perçemi de bulalım.
Yeşil bir köyün sessiz yollarında tut bileklerimi, kardelenler umuttur diye fısılda; çiçek kokan parmaklarınla sev beni ve ıhlamur ağaçlarının yerini göster bana...
Bir türkü yak...
Yanık bir türkü yak
Hüznünden kainat ağlasın
Beni anlatsın
Sen ol nağmelerde
Yankılansın dağ doruklarında
Devamını Oku
Yanık bir türkü yak
Hüznünden kainat ağlasın
Beni anlatsın
Sen ol nağmelerde
Yankılansın dağ doruklarında




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta