Avuç avuç taşıdım Sevgilinin memleketine umutlarımı; ellerim toprak kokuyor Anne!
Bilemezdim baharı getirdiğim memleketin kışa mahkum edeceğini avuçlarımı.
Kardelenler umuttur zannederdim her bahardan önce ve baharda açan çiçeklerine güvendim Sevgilinin, şimdi kardelenler de çıksa kalmadı dermanım...
Ey Kalbimin Yâr'i! Kaldır beni düştüğüm yerden...
Kaybolalım hiç girilmemiş köylerin çamurlu yollarında, civan perçemi de bulalım.
Yeşil bir köyün sessiz yollarında tut bileklerimi, kardelenler umuttur diye fısılda; çiçek kokan parmaklarınla sev beni ve ıhlamur ağaçlarının yerini göster bana...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta