KALBİMİN TAM ORTASINDA
Kalbimin tam ortasında döndüm,
Ne arşa çıktım,
Ne yere indim,
Kendi gölgemde kayboldum,
Kendi içime düştüm.
Aynalar bana benzemedi,
Sesim yankılandı taş duvarlarda,
Ama bir türlü bana dönmedi.
Her dua yarım kaldı,
Her hayal elimde eridi.
Bir yol aradım göğe,
Bir yol aradım yere,
Ama her kapı yine içime çıktı.
Bir ırmak gibi aktım sessizce,
Kendi yatağımda boğuldum.
Gözlerimde bin yıldızın kırığı,
Avuçlarımda yarım kalmış dualar,
Yüreğimde hiç bitmeyen bir sızı.
Kalbimin tam ortasında döndüm,
Bir kuş gibi kanatsız,
Bir taş gibi sessiz.
Ne göğe eriştim,
Ne yere kök saldım,
Sadece içimde,
Bir sonsuzluk kuyusuna baktım.
Ve anladım;
İnsan en çok kendine düşermiş,
En çok kendi içinde yanarmış.
Söz : Mucize
Mucize KartalKayıt Tarihi : 3.9.2025 11:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!