Bazen en büyük aşklar, en sessiz anlarda yaşanır. Seninle paylaştığım o uzun bakışlar, kalabalık bir kafede sadece ikimizin bildiği o anlık gülümseme... İşte bunlar, benim şiirlerim. Senin adın, dilime değmeyen ama içimde sürekli yankılanan bir şarkının melodisi. Bir şehir kadar kalabalık içimde sadece sana ait bir köşe var; duvarları senin hayallerinle, zemini ise adım adım sana yürüyen umutlarımla döşeli. Orası, kalbimin sessiz odası. Ve o odanın kapısını bir kez aralasan, göreceksin ki içerideki tek ışık sensin.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta