Sensizlik bir gemi gibi oturdu karaya
Gemi nasıl demirlerse sahile
Öyle demir attın içime
Hep rüzgârları bekledin yola çıkmak için
Nedense fırtınalar koptu
Yelkenler fora diyemedin hiç
Hiç rotanı değiştiremedin
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta