Kalbimin Doğusu Şiiri - Saim Işık Ron

kalbimin doğusunda karanlık bir kent
soğuk,izbe sokaklar arasında
dünyaya yarım bakan küçük gözler
düşleri çalınmış çocuklar.
neydi onları yurtlarından koparan.?
hırçın,acımasız bir serüvene sürükleyen
mavi yakalı bir emekçi gibi
sabah altı akşam dokuz
ellerinden çabuk nasırlanan gözleri
göremedi kendi çocukluklarını.
hayattı bu dediler
her hayat bir oyundur deyip
başladılar oynamaya.
diğer oyunlara benzemiyordu oyunları,
güneşten çok
gölgeler vardı.
saklambaçta kayboldu biri
bir diğerini ararken
faili meçhule kuban gitti aradıkları.
yalnış zaman yalnış mekanda
bir anlık zevkin ürünü olarak gelmişlerdi
yalan dünyanın kirli sularına.
önemsenmeden,sarmalanmadan.
kalbimin doğusunda kaldı şimdi
gözleri sarı sıcak çocuklar,
onlara bırakacak ne kaldı geride.?
kirli bir dünyadan başka
biraz şefkat biraz sevgi
azıcıkta umut yarına dair.....