Kalbime Sordum Şiiri - Şimdilik Mısra

Bazen insan sustuğunda…
kalbi konuşur onun yerine.
Ben de sustum bugün…
Ve kalbime sordum seni.
Bak… ne dedi:

Kalbime sordum seni...
Bak ne dedi:
Onu bir kere değil,
Her nefeste sevdim.
Bir bakışınla başlayan o uzun cümleyi,
Her gece içimde… tekrar tekrar okudum.
Gülüşünün kıyısında durdum sessizce…
Ve sen duymasan da,
Adını… bin kere söyledim içimden.

Kalbim anlattı seni…
Sözsüz… sessiz… ama derin.
Onun adı geçince…
Bütün hücrelerim… ona döner, dedi.
Yokluğu değil…
Varlığı yakar beni, dedi.
Senin olmadığın bir anda bile,
Sana benzeyen her şeyi… severim ben.
Yağmuru… rüzgârı… yıldızlı bir geceyi…
Çünkü hepsi biraz sen…
Hepsi biraz biz gibi gelir bana.
Kalbime sordum yine,
;Onsuz olur mu? dedim.
Gülümsedi…
Olur,dedi.
Ama… yaşamak denmez buna.
Bir adım atsaydın…
Ellerini uzatsaydın…
Yemin ederim… zaman bile dururdu o
anda.
Kalbim… senin için attı demiyorum.
Seninle… var oldu sadece.

Ve şimdi her gece…
Gözlerim kapanmadan önce…
Seni hatırlatacak bir şey ararım
gökyüzünde.
Bir yıldız olur bazen,
Bazen… unutulmuş bir şarkının nakaratı…
Ama ne olursa olsun…
Kalbime her seni sorduğumda…
Cevap hep aynı gelir:
O… aşkın tarif edilemeyen hâliydi.
Ve ben… ona adımı bile unutarak sevdim]
Bazı sorular vardır…
Sadece kalbin bilir cevabını.
Ve bazı insanlar…
Hayatımıza sessizce dokunur,
Ama kalbimizde…
En yüksek sesle yaşar.