Sana hiç mektup yazmadım,
Hiç adını haykırmadım sokaklara.
Gözlerime mühürledim aşkımı,
Dilim değil, yüreğim konuştu sana...
Sen aşkı anlatırken çöllere,
Ben sustum bir yudum suda.
Sen ateş oldun her nefeste,
Ben kül oldum, kimse duymadan...
Sevdayı dillendiren belki sen oldun,
Ama ben...
Ben içimde büyüttüm seni,
Kimselere göstermeden,
Adını kalbime gömdüm,
Her atışta yeniden sevdim seni...
Bil ki,
Aşk bazen anlatmak değil,
Anlatmamaktır...
Bazen gözyaşı dökmek değil,
Sessizce gülümsemektir ardında hasretin...
Tohum gibi toprağa sakladım seni,
Gizlice, derince, özenle...
Ve anladım ki sevgili,
Gerçek aşk susar...
Çünkü en derin olan,
Daima sessiz kalır...
Doğan Çeçen
Kayıt Tarihi : 29.6.2025 12:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!