Kalbım Şiiri - Deniz Gece Mavisi

O sana hiç gelmedi
O hiç senin olmadı
Gördüğün bir rüyaydı
Bir kurgu… uyandın ve bitti
Yorma yüreğini
Ay ışığında arama kaybettiğin günlerini
Unut onu kalbim, sevmedi de… sabret

Yokluğuna akıttığın yaşları görmedi
Her gece kanarken dilin, dudağın
Acı çığlıklarını duymadı
Sen severken…
Bir de başkasına gitti
Bitti kalbim, bitti.
“Yaşanmadı” de... devam et.

Şimdi…
Yağmursuz bir buluttan
Aşksız bir yürekten
Lebsiz bir dilden
Ve boş bir bedenden
Ne farkın var söyle
Parçala, kes at kalbim
Acımadı de ... şükret.

Anlatamaz aşkı ne diller ne de eller
Öpücüğün yakıcı tadını bilmez sahte yüzler
“Bitti,” de.
“Ağlamadım,” de.
“Kırılmadım,” de.
“Hiç sevmedin kalbim, yalandı,” de.
“Sevmedim,” de… inkar et.

Ah…
Unut deyince unutulmuyor
Aşk yüreğe her gün misafir oluyor
Boğaz kırk boğum… kırkının da hesabı soruluyor
Diline mühür, dudağına kilit vur kalbim
Hayırsızmış de… töbe et.

Dünya bir han, bizler yolcu
Vuslata ermek, tek beden borcu
Yürek yangın yeri, yokluk… hazan
Sil at kalbim
O şiir hiç yazılmadı de… yok et.

Ona sorsan:
“Bir şey yaşamadık” der
Haklı…
Çünkü sen yaşadın
O sadece geçti
Sen sustun, o unuttu
Sen sevdin, o rol yaptı
Şimdi kalk da anlat kendine:
Bu acı sevap değil, günahtı.
Kandırma artık kendini…
Sevmedi seni.
Sevmedi kalbim, sevmedi de ... kahret

Anılar mı?
Yansın gitsin hepsi
Bir fotoğraf bile fazla artık
Adını taşıyan o şiiri yırt at bir hırsızdı o
Kalbim, üzülme… ihbar et..!

Unut onu kalbim, unut.
Sevmedi.
Sevmeyecek.
Kendimi kandırdım de… itiraf et.
28.07.2025 03:07