bir ses duydum,
herkesin söylediği ama kimsenin dinlemediği bir ses.
bir cümleye döküldü,
hiçbir yere varmadı.
gözler birbirine değdi,
anlam geçmedi.
herkes bir şey anlatıyordu,
kimse kendini duymuyordu.
ortasında kaldım,
adı konmamış bir yalnızlık gibi.
varlığım,
bir uğultunun içinde eridi.
o an anladım,
insan bazen sessizlikle değil,
fazla sesle kaybolur.
Kayıt Tarihi : 4.11.2025 20:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
08.08.2018 Bornova
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!