Kal desem Şiiri - Hüseyin Ertem

KAL DESEM
Bu gece öyle yalnızım ki…
Duvarlar üzerime geliyor.
Bir şey beni arasına almış öylece eziyor.
Yüreğim kırgın,sesim titrek,
Anlaşılmıyor mu kalp atışlarım, durumum göz önünde değil mi?

İnan çok denedim olmadı.
Kandıramadım işte kendimi.
O yalancı, o sahte maskeye bürünemedim bir türlü.
O rezil, o çirkef hayatı seçemedim.

Ne oluyor kuzum bu insanlara böyle?
Bu kovalamacalar niçin,bu kaçan kim?
Hangi evden çıkıyor bu cenaze?
Yoksa herkes kendi içinde kendini mi öldürüyor?
Yalancı, sahte bir hayata adım atıyor.

Gelmişsin işte otur şöyle yanıma.
İnan çok ihtiyacım var sana!
Konuşmana, gülmene, aldığın havaya ihtiyacım var.
Belki yalnız sen açıklarsın bana tüm olanları.
Yalnız beni sen anlarsın.

Lütfen kal gülüm kal.
Hadi canım naz etme artık!
Anla işte sana ihtiyacım var.
Öyle sancıyor ki şu sol göğsüm!
Beynimde bir acayipleşti…
Bin bir hayal sarıyor benliğimi.
Yakıyorum, yıkıyorum şu dünyayı.
Sonra mı, sonra ne kalıyor geriye?
Zulüm yine yanıbaşımda, acı yine şahlanıyor.
Her şey bir açıklama, bir çözüm bekliyor.
Bense bir bilinmezliğe kanat çırpıyorum.

Hadi gülüm kal işte!
Bak sana yalvarıyorum, bak bu ilk yalvarışlarım.
Kal be gülüm kal, ne olur; sana ihtiyacım var.