Gecenin bir vakti.
Bir dirhem uyku yok gözlerimde.
Kahve mi içsem ne?
Düşünceler darmadağın.
Atamızdan duymuştum,
Sabaha kadar taş taşırlarmış.
“Deli mi bunlar?” derdim, değilmiş meğer.
Ne taşı bitiyor,
Ne kayası,
Ne çakılı...
Hepsi bir araya gelse,
Bir duvar örmez...
Kahve mi içsem ne?
Kokusu dindirir belki,
İçimdeki hırçın lodosu.
Dumanı üstünde,
Kokusu içimde.
İki fincan kahve yaptım,
Biri bana, biri sana...
Kayıt Tarihi : 24.8.2025 02:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bazen sadece kendinle kalmak istersin. Kahvenin biri bana, biri ruhuma... Uyumayan tarafımla oturduk aynı fincanda. İçtik. Sustuk. Dinledik kendimizi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!