Evet. Ordaydım, İzmir Bornova’da.
O küçük Kahve Diyarında.
Kahvemi yudumlayıp sensizliğe demlendim.
Köşede, en köşedeki masada,
Oturup uzun uzun seni bekledim.
Merdivenlerden inip gözlerini yüzüme çarpmanı;
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bazen okuduklarım
öylesine içten soluyorum ki
o satırları
geçmişe dönük nevarsa anılarda
bir bir yaşatıyor yaşıyorum
kutlarım şairim
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta