Selam verip girsem, kahve içmeye,
Gönül dost istiyor, kahve bahane!
Dert ortağı bulup, derdin açmaya,
Eğer varsa dostun, olur şahane!
Uzak ya da yakın olsun, fark etmez,
İnsan bilmeyene derdini dökmez,
Dost derdini dinler, hiç dudak bükmez,
Varsa böyle dostun, durma daha ne!
Seninle ağlayıp, seninle güler,
Bütün dertlerini, seninle böler,
Duasında sana, mutluluk diler,
İşte gerçek dostun, bilmem kime ne!
Üzüntün azalır, sevincin artar,
Dostun senin için dağları yırtar,
Gerçek dost neşene hep neşe katar,
Böyle dostun varsa, sakın kaybetme!
ERDEMLİ-13.07.2007-Cuma
Cafer AKSAY
Kayıt Tarihi : 24.1.2015 16:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kahveyi bahane eden değerli dostlarım için kaleme aldığım bir çalışmam.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!