Ve birbiri ardına söner tüm ışıklar.
Köşedeki bakkal da çektiği vakit kepenkleri,
Artık, kimseler kalmamıştır mahellede.
Ve sen sabaha kadar yanan bir ışıksındır,
Sakin mahallelinin gözünde.
Herkes çekildiği vakit yuvasına,
Sen de kendine çekilirsin.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var