Kara kaşlıydı gözleri solgun.
Bir baba gibi meyil verdi bana.
Şefkatli elleri her dem saçımda.
Sevmiştim onu incitti beni.
Şimdi nasıl katlanırım buraya.
Zindan oldu dünyam sanki başıma.
Üzdükçe üzüyorum sevenlerimi.
Üç beş ay içinde tanınmaz oldum.
Ölüm ölüm diye yakarır oldum.
Azrail’i kendim çağırır oldum.
Bu kadar bıkılır mı bu güzel yerden.
O gülen gözlerim hep ağlar oldu.
Şimdi nasıl çıkarım el gün içine.
Sebepsiz yere kırdı gönlümü.
Sevmesem bu kadar önemsemezdim.
Ne yapsam seviyor kahrolsun yürek.
Kayıt Tarihi : 15.8.2006 16:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!