Kahraman Maraş Şiiri - Abbas Paksoy

Altın madalya’sı, parlar göğsünde.
Al bayrak, dalgalanır kale’sinde.
Allah seda’sı var, her nefes’inde.
Şehitler diyarı, Kahraman Maraş.

Namussuzlar, namusumuza çattı.
Sütçü İmam da, ilk kurşun’u attı.
Düşmanların leş’i, yerlere yattı.
Gaziler diyarı, Kahraman Maraş.

Ulu Cami’de, namaz’ın yeri.
Rıdvan Hoca da, cemaat’in pir’i,
Al bayrak, göklere çekildi geri.
Ede’ler diyarı, Kahraman Maraş.

Çeteler, bölük bölük, yürüdüler.
Düşmanları, çevirip bürüdüler.
Hainlerin, kökünü kürüdüler.
Çete’ler diyarı, Kahraman Maraş.

Nara’ları da, titretti yerleri.
Ta, arşa kadar, inletti gökleri.
İçlerinde, yaşamaz serseri.
Efe’ler diyarı, Kahraman Maraş.

Namertler, barınamazlar içinde.
Temizlediler, koymadılar in’de.
Kalleşler yoktur asla sin’lerinde.
Mert’lerin diyarı, Kahraman Maraş,

On iki Şubat’ta, kurtuldu Maraş.
Düşmanı temizledi, etti tıraş.
Toprağından da, vermedi bir karış.
Özgürlük diyarı, Kahraman Maraş,

Hayranım, Karakucak güreş’ine.
Yıkınca hasmını, bak gülüşüne.
Dünya’da bile, rastlanmaz eş’ine.
Yiğit’ler diyarı, Kahraman Maraş.

Din’lerine, katmazlar, zerre hile.
İbadet’le, zikir verirler, dil’e.
Yanakları açmış, benzer al gül’e.
Hoca’lar diyarı, Kahramanmaraş.

Âlimler, boşa solumaz, nefes’i.
Sema’larını, süsler, ezan ses’i.
Atatürk’ün, özgürlük abidesi,
Alimler diyarı, Kahraman Maraş.

Daima, boyunu kalındır, kurt’unda.
Nice mazilerde, kaldı ardında.
Bak, sümbül’ler, gül’ler açtı yurdunda.
Cennet’ler diyarı, Kahraman Maraş.

Geçmişi asla unutma, ey nesil.
Vatan’ında, olacaktın, sen fosil.
Ata’ların gibi, sen de ol asil.
Paksoy’un diyarı Kahraman Maraş.