Kime dost dediysem, terk edip gitti,
Bu terk ediş benim canıma yetti,
Kalmadı mecalim, ümidim bitti,
Dost dediklerim bak yıkıp gittiler.
Kimseye diyecek sözüm kalmadı,
Tükendi takadım, özüm kalmadı,
Ellere bakacak yüzüm kalmadı,
Sevdiklerim beni yakıp gittiler.
Ne hatır sordular, ne de derdimi,
Felek dert üstüne derdi verdi mi?
Sadık dostun hiç halini sordu mu?
Halime şöyle bir bakıp gittiler.
Dertliye bu durum çok zor geliyor,
Dertler bir ok gibi sinem deliyor,
Halimi görenler inan gülüyor,
Üstüme bir çamur atıp gittiler.
KONYA- 1988
Cafer AKSAY
Kayıt Tarihi : 21.2.2015 08:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üniversiteyi bitirdim. Dost diye sarıldığım insanlar yukarıda anlatmaya çalıştığım şekilde davranınca bende bu satırları kaleme almaya çalıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!