Sokak ortasında bir bölme işlemi:
Bir ekmek, üç çocuk, sıfır kare.
En küçük dilim açlığı büyütürken,
Büyükler paylaşmayı unuttu rakamlarda.
Bir terzi, gözlüğünün camına
Dikiş izleriyle yazıyor ücretini:
Her düğüm atışta biraz daha küçülen
Bir hayatın logaritması bu.
Otobüs terminalinde bir bavul,
İçinde: bir mektup, yarım kalmış,
Posta pulu yok, gidecek yer belli:
"Adres: Hasret / Mahalle: Yabancı"
Köprü altında bir satranç tahtası,
Siyah piyonlar hep kaybediyor.
Beyaz kale yıkılmaz diyorlar,
Oysa tuğlalarında kan teri karışık.
Bir duvar saati çalışmıyor,
Akrep ile yelkovan kavga etmiş:
Biri "geçmiş" diyor, biri "gelecek",
Şimdi'yi kimse tutmuyor ortada.
Bir çocuk, test kitabının kenarına
Gizlice resim çiziyor:
Bir ev, bacasından duman değil,
Kuşlar çıkıyor; öğretmen silgiyle siliyor.
Ve en sonunda bir hesap makinesi
Ekranında yanıp sönen sıfırlar:
"Borç: 9.999... / Ödenen: 0"
Eşittir işareti kırık, kimse görmüyor.
Kemter Abdal
Kayıt Tarihi : 16.5.2025 15:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!