Kaf Dağında Umut Şiiri - Mehmet Tevfik E ...

Denizin kuruduğu yerde hayalden bohçalarım,
Soğuk suyunu, kaynağını bulurken
Bir seraptı göründü,
Kaf Dağı’nda umut buldu.

İleri adımlarım geri götürür müydü beni?
Anın çarkı getirse de atiyi,
Düşlerimize düşen maziydi.
Gözleri yaşlı arkamda bir çocuk vardı.

Sevginin kubbesinde onun da rahı vardı.
Katılaşmış gönüller!
Unutma, Allah’ı vardı.

Zor hayat, aşkı daim cebinde

Dünden bugüne kader yolu,
Sevginin çarkında doğdu aşık,
Kırık sazı, özü vardı.
Kıyma makinesinde zaman, kıyılırken insan,
Paranın gücü insanı satın aldı,
İnsanlık değerlerini Kaf Dağı’na attı.

Yitik düşler arasında
Sessiz bir feryat vardı.
Yollar kırıldı, gönüller sustu,
Bir ışık titrerken yürek de,
Küllerinden saklı
Yeni doğuşlar yıldız getirsin yarınlara.

Umudu taşıyan Başka çocuklar,
Çocuklar vardı arkamda.