Kadir Yeter Şiirleri - Şair Kadir Yeter

Cilt egzama ilâcı, kuru yaprağı çaylı,
Otuzbeş metre boylu, dalları yere yaylı,
Ateşini düşürür, ağrıyı keser haylı,
Salisin gligozit, reçine cevher paylı…

İştâhımızı açar, kanamayı durdurur,

Kar düşer toprağına, temizlenir dalları,
Beyaz gelinlik giyer, rûyâda ak kolları,
Isınıverir hava, şişer kuru dalları,
Geğneşip- uyandıkça, çiçek dolar kolları...

Gelinlik çıkartılır, çiçek döner meyveye,

Kaçmıştım yatağımdan; uyanalı,
O beni hâlâ daha or’da bilir;
Emilen kan çoktandır hortumunda,
Son gelir, çöken sisten beni bilir! .

05.10.2016 TRABZON.

Çok çektik...çekiyoruz; kokulu! Dert’ten,
Nice canlar yandı, beşikte- deden,
Menfaat, çalarken çeşitli telden,
Orta Avrupalı şimdi, buna ne diyor? ! .

Kalbimize saplanırken, puşt’un hançeri,

Dolmuşları değiştirdik güzel mi oldu,
Minibüsü değer bildik doğru mu oldu,
Şimdi ner’de o taksiler güvende miyiz,
Bize hizmet edenleri, anıyor muyuz? ..

Hasta aldı, doktor- doktor dolaştı,

Okumamak elde mi? Can, şiirle yatıyor,
Şiir; gözlüğüm benim; hayât, O’nla akıyor.

Kadir YETER. TRABZON.

Bir bilen olsa beni,
Bir güven olsa bana,
Toplasalar meyvemi...

Bir emek verilseydi,
Bir cevap verilseydi,

Sanmayın! ... sayfalarda, kalır da fark edilmez,
Beyninin düşündüğü bile kayıttadır hep,
Acısından- acıyı, ayırıp- hük’medilmez!
Başa gelenler elbet, vâk’ olur cümle sebep! ...

Kırma mazlum gönlünü, pâdişah bile olsan!

“Kadir. Neden uğraştın, bunca zahmet trene,
Benim çocukluğumda, ölçü alındı yine...

Sekiz yaşında ya var, ya on yaşında idik,
Mahallemiz: Kayalık, gelip- ölçene sorduk:..