Kadir Yeter Şiirleri - Şair Kadir Yeter

Birbiri ardından ölenler: yeni doğanlara rûh oldu,
Hayâtın özü: Bir yaratıldı ve ebedî oldu.
Bir daire, bir zincirler sırası kondu.
Dönen biz. Doğup- ölen biz, bak hayâta ne oldu?
Zaman, aynı zaman. Saatler;
Kendine, insanlarca kuruldu!

'Kivi'li karikatür, Trabzon’a bir çeşit,
Gülmeyi unutmuşa, Türksesi bin- bir çeşit.

Kotbaş’ı, Sümer’leri, sayın Özkara, İlhan,
Ne nokta, Zafer ile Tamer Küçük ondur tam.

Törenlerin yapıldı, dağıldınız dört yana,
Bu acıya dayanmaz, ne baba ne de Ana...
Çiçekli kırsalı’nda, dördünüz birden Şehîd,
“uğruna fedâ, canım” diyenler, birer yiğid...

Tunceli’nin dağları, memleketin kalesi,

Hediyelik pek-çok çeşit; Reyon’da,
Gülün; her rengi var, sağı- solunda,
Çamların bol, bin-bir çeşit yolunda,
Trabzon Parkısın; Üniversite...

Dünyâ’da her dilden, insan var sende,

Kapılar açılarak, beş yerden Trabzon’a,
Hava, kara,denizden; karadan üç tarafa.

Arkasında yaylâlar, önde Karadeniz’im,
Dağlarım kar beyazı, masmavidir denizim.

Çiçek dik. Çiçek açsın, alsın arı özünü,
Doğru söz. Çiçek gibi, oğul alsın sözünü!
Ser yere hasırını, dinlendirsin dizini,
Hayır yap. Fayda gelsin, çöz; kesenin bezini!

Beton üstünde yatar, kesilen Onbeş kavak!
Onlar için yaşamak; son çâre; eşkin atmak.
Dil anlatamaz ancak, gayretli hayatları,
Sakın sanman dilsizler, biri anlar O’nları...

Düzgünce kesiverdi, İki ucdan, testere,

Allah dilim- dilim yaptı
Mandalinayı Yarattı
İkram eyle yediğinden
Teker- teker bir kul hakkı...

Portakal da limon da pay

Bir çift soğuk yüz
İki bayan bir berber
Ve yaşlı bir aksakal
Eli bidonlu.
Selâm veren dost
Şapkasının tereği

Ezânlar; Ezân oldu!
Susturuldu türlü ses,
Çok sesli, hazân oldu!
Ezân okundu, tek ses! ..

Bir çıngırakla başlar,