Kadının Sessiz Çığlığı Şiiri - Döndü Dülger

Sesimi duyan var mı?
Yalvarışlarımı, yakarışlarımı, çığlıklarımı,
Sesimi duymasanız da, fark edilmiyor mu?
Gözlerimin imdat çağrısı.
Anlaşılmıyor mu sessizliğimin dilsiz feryadı?
Sert görünüşümün altında, boyun büküşlerim,
Boş bakışlarım ardında ki, yorgun hallerim, sindirilmişliğim,
Gözlerimin siyahı andıran çaresizliği,
Saçlarımı süpürge ettiğim savruluşları fark edilmiyor mu?
Hissedilmiyor mu, kahkahaların ardında ki korkularım?

Yoksa, silindi mi dünyadan suretim,
Bir anlamı yok mu varlığımın, sesimin, nefesimin?
Bedelini kayıp bir ömürle ödediğim sabır taşımı,
Bulanınız var mı?
Ya her diktiğim çiçeğin,
Filizlenip açacakken solmasına tanık olanınız yok mu?

Gençliğimi karaya oturmuşken, göreniniz oldu mu?
Hakkımı arasam şahitlik eder misiniz?
Sessizliğimin tercümanı olur,
Çağrıma burdayım der misiniz?
Bir bavula tıka basa doldurduğum,
Kırık dökük hayatımın parçalarını birleştirir misiniz?
Kapalı kapıları aralar,
Sesime ses, karanlığıma ışık olur musunuz?
Sahi beni görüyor musunuz?
Sesimi duyan var mı?
Döndü Dülger

.