Mekan aynı, sahne aynı, oyun aynı,
Oynayan ise; bir kadın...
Kör karanlığın kandilinde; titreyen bir alev aydınlatıyordu, sahneyi...
Bir köşede; ayağı kırık sandalye, çürümeye yüz tutmuş tahta masa,
Masanın üzerinde ise; mumun etrfaında dağılmış,sararmış sayfalar
ve siyah beyaz bikaç resim...
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,