adına şiirler yazıyorsan,
en güzel sözleri ona üretiyorsan,
yağmur, kar ve zaman kavramları engel değilse,
özlemi, "cehennemin öbür adı",
varlığını "yüzyılın aşkı",diye tanımlıyorsan;
bekle gelir ve yeniden geleceği güne kadar
her bekleme değer ona.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
İşte budur!
İçini olduğu gibi dökülebildiğimiz şiirleri çok seviyorum ben…
Yüreğini olduğu gibi, hissettiği gibi açmalı şair…
Ama öyle açmalı ki;
Simalarından bihaber olsak da, yan yana bir resim canlanmalı o an gözümüzde…
Ve o resimden bir tebessüm düşmeli yüzümüze…
Son olarak da dudaklarımız yapmalı yüreğimizle birlikte vazifesini…
O da ne mi…
Dua… Sadece dua…
“Rabbim, sonundan güldürsün inşaAllah…” Âmin…
Değecek tüm “kadın ve erkeklere” feda olsun beklemeler…
Feda olsun böylelerine tüm şiirler… Şair(e)ler…
Nicelerine inşaAllah…
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta