Kadın İnsan Şiiri - Şadıman Şenbalkan

kadın insanım ben dağlar taşlar ile adamlar
ananız, bacınız, kızınız, kadınınız benim
elimden karışır çorba, aş olur
dikenli yolları adımlarım ova bulur
severim insanı anayım ezeldeki ruhumla
bağrıma basarım yavrularımı kollarımla
başımı kah yemeni örter, kah eşarp
şapka da takarım, saçımı da salarım
açarım başımı Atatürk'ümün inkilaplarıyla
seçme seçilme kimliğimle sen ile
Atatürk'üm sayesindeyim millet meclisindeyim
önce insanım ama kadın insanım ben beylerim
havva'yım yeryüzüne adem ile gelen bende
kıyamet kopacak ama kopunca da varım
kadınım anayım çünkü ve önce ben insanım...