Kadın Hakları Şiiri - Binali Özdemir

Kadınlarımız! “Hak verilmez alınır”
Hakkını arayacak sen değil misin?
Diyorsun ki! “Hakkım kanunla alınır”
Kanunun görmediği sen değil misin?

Angarya işten kaldırmazsın başını,
Yokluk demeden başarırsın işini,
Nereden bulursan bul pişir aşını,
Evin orta direği sen değil misin?

Canın çıktı tarlada, bahçede, bağda,
Geçti ömrün merada, yaylada, dağda,
Elin hamurda, suda, peynirde, yağda,
Fedakâr olan kadın sen değiş misin?

Tanrı demiş ki! “Kadına atın sopayı”
Sakın üzmeyesin muhterem kocayı,
Dövse de hemen unutursun acıyı,
Dövülüp de sövülen sen değil misin?

Sevip, sevilmek hakkı yakışmaz sana,
Kime verirsem ona; itiraz etme bana!
“İntihar etti! ” Derler kıyarlar cana,
Töreye kurban giden sen değil misin?

Bir zamanlar kızları diri gömdüler
İnsandan saymayıp da köle dediler,
Değiş tokuş edipte alıp verdiler,
Çok evlilik yaşayan sen değil misin?

Bir daha yaşamadan böyle kâbusu,
Sakın ha! Kirletme emanet namusu,
Bekçiliğini tam yap koru namusu,
Kilitli ar kutusu sen değil misin?

Çokça dini kural tak etti canına,
Çok eziyet çektiniz onun adına,
Dinim dönüp dolaşır gelir kadına,
Dinlerin çekirdeği sen değil misin?

Eşitlik mutfakta çalışmak değildir;
Bağımsızca düşünüp özgür olmaktır;
Kundikli der, haksıza tepki koymaktır.
Kaç bin yıldır ezilen sen değil misin?