Kaderin Tuzağı Şiiri - Yücel Şen Hazarca

Dünya Öyle Zor ki
Hasret Bırakır Seveni Sevdiklerine
Bir Gün Olsun Mesut Olamaz
Mecnun Olur Çöllere Düşer
Hasretin Kavuran Ateşinde
Kaderin Tuzağından Kurtulamaz
Mutlu Bir Gün Göremez,
Yaşarken. Her Geçen Gün Ölür Yaşayamaz
Kaderin Tuzağından Kurtulamaz..

Yaşarken Ölür Gülemez,
Yaşamak İsterken Delice Ölmek İster Bazen,
Gülmek İster Engeller Oluşur Beyninde
Kan Ağlar Yüreği Sus Olur Dili
Kilitlenir Yüreği LaL Olur
Anlatamaz Derdini
Feryadı Figan Bağırmak İster Delice
Yorulur Bedeni Açar Elleri
Başlar Tanrıya Dilenmeye
Kurtulamaz Kederin Tuzağından..

Kahır Eder Yaşantısına Hayatına
Yaşadığı Günlere Yarınlara
Baharı Beklerken Kış Gelir Dünyasına
Yetim Düşer Düşleri Yenilir Hayata
Bunlar Yetmezmiş Gibi
Feleğin Tokatı İnsanların İhaneti
Pişman Olur, Yaşadığı Kaderin Zillesine
Yenik Düşer Hayata..
Kurtulamaz Kaderin Tuzağından..

Dünden Bir gün, Ona Yolda Rastlar
Elinden Tuttuğu Bir Çocuk vardır
Anne Diyordu Gördü, Duydu, Ağladı..
Kaderine İsyan Etti Ağladı
Hoşça kal Bile Demeden Uzaklaştı ve
Çok Uzaklara Yol Aldı Yol Odur ki
Dönüşü Olmayan Sessizlik İçinde Kaybolurdu..
Aslında Kısacası Uzun Hikayeydi..

Şiir: Yücel Şen (Hazarca)
Tarih: 02.09.2025