Kaderin Parmak Ucunda Şiiri - Sinan Bayram

Ne kadar özgürüm ben —
Rüzgârı seçemem ama
Yelkeni açmak elimde mi hâlâ?
Yoksa o da çoktan yazıldı mı
Zamanın görünmez defterine?

Bir düşünce doğar içimde,
Ben mi doğururum onu,
Yoksa o mu beni kurar yeniden?
Bir zincir gibi birbirine bağlı
Sebep, sonuç, ben, dünya...

Yine de bir an gelir,
Bir adım atarım — sanki seçmişim gibi,
Ve o an, evrenin milyar yıllık akışında
Kısa bir titreşim olurum.

Belki özgürlük,
Kaderin kendisini kabullenmekte gizlidir.
Belki irade,
Zincirlerin ağırlığını fark edip
Yine de yürümekte.

Determinasyonun sessiz çarkı döner,
Ama bazen dişliler arasında
Bir “ben” sesi çınlar:
“Yine de istiyorum.”

İşte orada, o seste,
Evrenle insan arasında
Bir ince çatlak açılır —
Belki özgürlüğün tek yeri
Tam da o çatlağın içindedir.

Sinan Bayram