Yılların yorgunuyum, bîtap düşmüş bedenim;
Vefasız birisinden, vurgun yemiş yüreğim
Anlamaz ki hâlimden, bu ezayı verenim,
Çıkar yol bulamadım, nasıl mutluyum derim?
Bu gönlüm söz anlamaz, divane etti beni,
Kayboldu hayâllerim, umutlarım hep yitti.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta