Kadere Kazık Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Ne kamyonlar geldi götürdüler, yüklediler
Benim taşıyamadığım yükleri.
Dönüp bakmadım bile gidenlerin ardından.
Bir sen kaldın bana, çocukluğumdan hediye
Nasıl sarılıp saklamışım seni,
Nasıl doyasıya sarılmışım seninle acılarıma karşı.
Günlerim çok sancılı geçerdi, ağrı izi halâ yerinde.
Ama gecelerimin en parlak ışığıydın sen.
Her şeyden geçmek bir çırpıda ne kadar kolaydı oysa
Seni gönüllü vermedim geriye,
Kal yanımda istedim, gitme bir yerlere.
Sen de gitseydin benden uzaklara,
Ben kiminle dertlerime derman bulacaktım?
Kiminle yaralarımı saracaktım?
Ben senden başka kime aşkı anlatacaktım?
Hep sustun yıllarca kaldığın tahtında,
Dinledin, sadece benimdin, sadece beni sevdin
Ben yılları sensiz nasıl geçirirdim?
Hiç pişman değilim, hem de hiç
Şimdi dönsem en başa, gözüm kapalı
Onca hasrete, onca acıya gene seninle dalardım.
Ben tek seni sevdim, tek sana yandım.
Canıma deysin, seni severek kadere kazık attım...