Kader ve ah Şiiri - Sedat Yaşar 2

Kader ve Ah
Sedat yaşar

Kimin ahı kaldı gülüşümde?
Gülerken, rüzgâr susar, sesim ağlardı.
Zemheri soğuğunda gözlerim çiçek açardı,
Seni görünce…

Kimin sessiz vedası kaldı bakışlarımda?
Baktığın zaman deniz susardı,
Ben severdim dalgalarını...
Martı olurdu kahkahamız;
Dalar, dalar, sevinçle çırpınırdı.

Ve bütün ahlar, bizden kimde kaldı?

Gözlerime saçlarından toprak serperdin,
O toprakla sana bir bahar armağan ederdim.
Mevsimler, tebessümünle uyanırdı,
Senin içinde çiçek açardı dünya.

Gece sessizliğe büründüğünde,
Anladım,
Gideceğini…

Kimin aklı kaldı mutluluğumda?
Acıyı göğsümde bir ateş gibi taşırken,
Kirpiklerin, sessizliğe son kez dokunurken,
Saçlarımın sana sarıldığı o an,
Ağlardı beklentilerim…

Son sözü kim söyledi biz susarken?