-Kader Prizması-
İnsan ışık olan yanını bilmez,
Beden yolun sonuna gelmedikçe!
Ruh nura dönüşmez,
Beni bu güzel havalar mahvetti,
Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havada alıştım,
Böyle havada aşık oldum.
Eve ekmekle tuz götürmeyi;
Devamını Oku
Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havada alıştım,
Böyle havada aşık oldum.
Eve ekmekle tuz götürmeyi;



İnsan ışık olan yanını bilmez,
Beden yolun sonuna gelmedikçe!
Ruh nura dönüşmez,
Bir ömür boyu birlikteliğin filmi,
Son kez birlikte izlenmedikçe.
Ve gözlerin feri
Umutsuzca sönmedikçe.
İnsan ışık olan yanını bilmez,
Kader prizmasında süzülmedikçe!
abim harika .kutlarım..çorumdan selamlar saygılar..ve kaderi bu kadar güzel irdeleyen şaire şiire tam puan
saygılar
Can dost. güzel kardeşim tüm şiirlerin gibi son şiirlerinde mükemmel.insan okurken zevk alıyor. Kutluyor sevgi seygılar iletiyorum. iyki varsınız.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta