Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
şişenin dibi göründü bile,
gece gömüldü sessizliğe.
kadehimi kaldırıyorum kendime,
yine yalnızım kendim kendime.
ÇOK KEYİFLİ BRİ ŞİİR OKUDUM. OKADAR YALIN VE İÇTEN BİR ŞİİR Kİ TEBRİKLER...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta