Kad Ceret Aynü’l-emânî Li’r-revâ

“Kad ceret aynü’l-emânî li’r-revâ
Eyyühe’l-atşânü min harri’l-hevâ”

Hem-çü nergis ez-çi rencûrî çünîn
Nezd-i tû hâzır-tabîb ü hem devâ

Uş sekâhüm Rabbühüm dutmış kadeh
Gonca bigi teşnelik olmaz revâ

Hîç ü zerre nîst bî-û der-vücûd
Min sere’l-arzı ilâ evci’s-semâ

Kamu ol her nesnede anı göresin
Varsa gözüñde basîretden cilâ

Vahdeti û hest ayn-ı kesreteş
Mislü nurin kad-tele’l-emni kerâ

Zahir ü bâtın hem evvel âhır ol
Nesne var mı dahı hîç andan cüdâ

Geh be-nat-ı kahr şüd mîm-i maraz
Geh be-vasf-ı lutf şüd şîn-i sifâ

Gûş-nih ber-nüktehâ-yı Ahmedî
İn terüm hallî veliyyen mürşidâ