Bitmez yolculukların üstüne yazılmış esvedi.
Varmadığım meskenler viran, durmadığım duraklar harap...
Kaçıyorum kendimce kendimden kaçıyorum.
Gecenin yargıcına sakladığım sızılar kafamın bir kenarında karınca karınca büyürken,
Gözlerim aralanıyor ön saflara doğru hakim olamadığım bir kudretle.
Artık bakışlarıma dahi söz geçiremiyorum ya oda ayrı bir acziyet.
Küllerini savurmak istediğim düşler önümde hakikat olarak maziyi canlandırıyor.
Kainata kucak açmış bir adam
Gökyüzüne sığınmış bir kadın...
Bu yazgı hep böyle mi olur?
Kayıt Tarihi : 31.12.2018 18:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!