Uykularım kaçmış..ben kaçmışım..ruhumdan..bedenimden..
kaçmışım..kendi dünyamdaki hapiste yatmışım..yaşamadan..ve dünyamdan..hayattan..aşktan..firar etmişim ben..yani herşeyden.. herkezden..herşeyimden..firar etmişim..
uykularım kaçmış gecelerimden..sabahlarımdan..
yüreğimdeki acılardan..kapanmaz..bitmez..aşklardan..bıkmışım..
usanmışım..uykusuzların kralı olmuşum..uyuyorken bile ağlamişim..aşka..aşıklara..gurbetlere..acıya..bebeklere..yetimlere..ağlamişim..uyurken bile uykusuz kalmişim yanii..uyumak bile uykumu getiremiyor işte..ben ne yapayım..
elimde değil..ki..
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta