Kaçıyorsun,
Benden ya da benliğinden.
Ben ağlarken,
Hayat akıp giderken,
Sen kaçıyorsun.
Savaşmadan yenilgiyi kabul eder gibi,
Ya da bahanesiz pes eder gibi.
Durma, kaç!
Kaç!
Aşktan, hayattan.
Peki sonra,
Sonra mı?
Elde var sıfır.
Çünkü hayattan aşk çıkarsa elde kalır sıfır.
Benden kaçınca,
Daha güzelse hayat.
Daha güzelse martılar gemiler ve kız kulesi.
Ankara, Afyon, İstanbul, Bursa, İzmir…
Ve tüm şehirler daha güzelse.
Kaç durma
Hem de hiç durma!
Ama kaçarken de unutma
Hayat ondan kaçanların değil,
Onu tutup bırakmayanlarındır.
Ve aşk,
Ondan korkanların değil,
Onun üstüne gidip,
Onu tüm bedeniyle yaşayanlarındır.
Kayıt Tarihi : 26.11.2009 11:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!