Kaç Yüz Gerek Daha Şiiri - Muhsin Emre

GÜNEŞ YÜZÜME ÇÖKTÜ

bir beton
köprüden önce son çıkış
kurumaya bırakılmış
usta, çay demliyor

direksiyonu rampaya kırdı
güneşi yalnız arayan çocuk
güneş yüzüme çöktü
gel, bir daha
çıkar güneşi raflardan
arındır tozları
uyandır, bir daha
cesedimi
“Nolur! Sus-”mayın sesler

köprüden önce son çıkış
uçun, zıplayın, yankılanın!

GECE YÜZÜME ÇÖKTÜ

Aydınlık

“bunlar tam Aydın-lık hareketler
çocuğum niye rampanı bırakırsın; hani
uçacaktın (fildişi kuleden); soru işareti, -?-.”

Aydınlığımı vidalar deldi
bir kere patladı lastik
“senin galiba
vidalar biraz çatlak-?-”

YÜZÜM YÜZÜME ÇÖKTÜ

meydan üzerime çöktüğünde
işlenmiş ağaçlar ile iteledim
bir tat bir doku -nolur- seslerimdi

şimdi yalnız
şimdi karanlık
seslerimi kaybettim

özür dileyemem artık
Ey! Sevgili okur – sus
sen ki ne had ki
ki ki ki – adet a bir

m o r s a l f a b e s i
a b e c e s i
m e r i ç n e h r i

nakşen yola koyuldum
yoruldum, yoruldum, yoruldum
bittim, tükendim
bit-tim, tükendim
çok yorgunum,
beni bekleme kaptan
yüzüm yüzüme çöktü
ilmek ilmek utanmaktan

KARANLIK

Kaç silgi gerek
Dünya’dan Dünya’yı silmeye

elimdeki kameramla çok devriyeli sokaklarda
sadece çöpleri çektim.

talebe sırasında silgi ısıran çocuk
daha kaç silgi gerek
bu çocuğun hayallerini kurutmaya

bankada oturan sümüklü peçetem
yeter mi silgi yiyen çocuğu avutmaya

soru işareti
? bir soru işareti girsin şimdi araya

anlaşılmaz soru işareti yoksa ya
soru sorduğum

Kaç ? Silgi Gerek ?
dünyayı dünyadan arıtmaya