bence kırıp geçtiğin şeydeydi benzerliğimiz,
hani şu ortak şeyimiz...insanlığımız.
belki de karaladıklarında yakaladım
bendeki anlamsızlığın anlamını...
belki de sadece avunmuştum kelimelerinle.
belki kendimi buldum sanmıştım sende...
kimbilir...bilemeyiz...
boşver...
kır geç gitsin sende de olan yanlarımı.
sen övün dur kendinle.
biliyorsun boşuna herşey
tüm kendini beğenmişliğini
ve kendinden eminliğini
herşeyini...ama herşeyini
maddeler halinde sırala şimdi.
işte bak zenginisin kendinin.
bilesin ki;
hangi yanlışını seçersem seçeyim
her yanlışın haneme doğru yazılacak
söyle...söyle ne olur
sence kaç yanlışın bir doğrumu götürür...
Kayıt Tarihi : 27.12.2010 17:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!