Oturdum uzun zaman,
umutlarımla düşlerimle konuştum.
Seni şikayet ettim belki,
belki anlattım her şeyimi.
Dudaklarım da sigaram son nefesim,
kulaklarım da ismin,
elim de resmin.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta