Gözlerim dalarken ağır ağır uykuya
Çekiyor beni canavarlar bir zifiri kuytuya
Her akşam güneş nazlı nazlı batarken ufukta
Bense titrerim, kapılırım bir amansız korkuya
Bekliyorum her gece yanan gözlerle sabahı
Bilmiyorum suçum ne, işledim hangi günahı
Bir karanlık gölgedir başımda gezen
Uyurken üstüme çıkıp, beni yavaş yavaş ezen
İstiyorum ki güneş hiç batmasın
Penceremden içeri karanlık dolmasın
Şeytan bu hiç rahat durmuyor
Gündüz bile gözlerim, korka korka kapanıyor
Zifiri karanlıkta göz gözü görmez olur
Karanlık bile engel olmaz, o gelir beni bulur
Kulağımın dibinde, zehirden nefesini solur
Gidelim kör kuyuya diye, bana tutturur
Bin dua ediyorum, rahat uyumak için her gece
Hissediyorum, O arkamda bekliyor sessizce
Gülüyor bana çirkin suratı sinsice
Bekliyorum, elim kolum bağlı çaresizce
Kayıt Tarihi : 16.7.2015 04:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin başlangıcı, Faruk Nafiz Çamlıbel'in Han Duvarları'nı çağrıştırdı bir an...... Çok güzel bir başlangıç....
Hesaplaşmalar hep geceyi bekler nedense..... Ay'ın etkisi midir..... sessizlik midir..... kendi kendine kalmışlık mıdır.... ... her ne ise..... Önemli olan yaşanan duygulardır ve o duyguların dile gelişidir.....
Her gecenin sonu sabahtır... Her kabus birgün biter ve yaşanmışlıklar içinde, anılarda yerin alır.... Üstelik korkulu rüyanın sonu da hayırdır......
Şiirinizi, samimi iç döküşünüzü ve sizi kutlarım Zeynep Hanım.... Sevgilerimle......
Halbuki bir aydinlik ordusu vardir icimizde uyuyan..
Bi 'hadi' diyebilsek, zerre karanlik kalmayacak..
Ruhumuzun o 'umut' butonu yok mu, ona dokunsak...
Bir gunes gibi dogacagiz yeniden..
Goz alici bir sekilde aydinlatacagiz her yeri..
Guzel yureginizi ve siirinizi kutluyorum Zeynep hanim..
Sevgilerimle..
Korkunun olağanlaştığı, nereden ne zaman karşımıza çıkacağı belli olmayan tehdit ve tehlikelerin çeşitlendiği bir kaos ortamıdır yaşadığımız..
Ne kadar kaçınsak, kendi içimize çekilsek de gelip bizi buluyor.
Kötü niyetlerin yoldaş aradığı bir zaman dilimi bu. Bulaşıcı hastalık misali yaygınlaşıyor güvensizlik ve ona bağlı endişeler, korkular..
Şiirinizi ve sizi anlıyorum Zeynep Hanım..Kabus görmemek için uyanık yatamayacağımıza göre, tedbirimizi alıp, iç huzurumuzu besleyen manevi duygularımızı güçlendirmek zorundayız..
Biz, kendimizden emin isek, giderek azalacaktır o korkular..
Kutluyorum sizi ve şiirinizi..
TÜM YORUMLAR (22)