Kaburğamdaki İhanet Şiiri - Deniz Gece M ...

İçimde öyle bir yangın var ki,
Sanki cayır cayır yanıyorum.
Anlatamıyorum kendimi,
Mecalsiz artık kelimelerim;
Uslupsuz, yorgun düşmüş dilimin kenarındayım.

Zor geliyor, dudağımı kanatan sözcükler.
Ar geliyor gidişini kabullenmek.
Oysa sen, bir dua sıcaklığında gelmiştin.
Şimdi borana yenik düşmüş yüreğimle yollardayım.
Ayaklarım ayrılığa ram,
Dilim sevdaya tutsak,
Beynimdeki labirentlerden çıkamıyorum.

Besmelesiz bir ah bu;
Delikli boncuk misali,
Neden, neden ve yine neden ben?
Avutamıyorum artık kendimi.
Aynalarda yabancı bakışlar var,
Geceler şahidim oldu sessiz çığlıklarıma.
Yastığımda boğuluyor her kelâm,
Uykular bile terk etti beni.

Gözümden süzülen her damla,
Bir hatıranın yasını tutuyor.
Seninle değil, sensizlikle sınanıyorum.
Kalbim boş bir han şimdi,
Ve her köşesinde senin hayalin nöbet tutuyor.

Bir çıkmaz sokağın ortasındayım;
Ne geriye dönebiliyorum
Ne de ileriye adım atabiliyorum.
Dualarım eksik, yönüm şaşkın,
Ve hâlâ içimde cayır cayır bir yangın var.

Gökyüzüne asıyorum suskunluğumu.
Ay, sustuğum her cümlenin alnına mühür vuruyor.
Yıldızlar bile küsüyor gülüşlerime,
Ben artık bir karanlıkta serpilen yalnızlık çiçeğiyim, biliyorum.

Ruhum, rüzgârda savrulan bir harita;
Kuzeyimi yitirmişim, pusulam kırık.
Sensizlik, içimde yankılanan kör bir ezan,
Ve her kıblesi sana dönük bir isyanım var.

Zamanın kıyısında unutulmuş
Islak bir mendil gibi kalbim.
Harf harf solmuş duaların,
Ve açılmamış mektupların kenarındayım.

Sen, gül bahçelerine doğan bir seherken,
Ben her sabah kendine küsen
Gecenin en dibinde
Bir yıldız kırığı gibi paramparça düşüm.

Sözlerim kurşun yüklü;
Sustuğum her hecede bir cenaze var.
Gözlerim rüya bile görmüyor artık,
Uykuya yeminli, seher vakti sürgün.
Ve dilim, sensizliğin uçurumlarında asılı.

İşte, yine o ses:
"Dur" diyor bana içimden biri.
Neden?
Dursam ne değişecek demeden... duruyorum.
Derin bir nefes.
Ve... iyiyim.

Kaburgamın altında atan o minicik et parçasının
İhaneti olmasa,
Daha da iyi olurdum ama
Yine de... iyiyim.
Evet, evet... iyiyim.
Alıştığım kadar.
Yanmayı kabullendiğim kadar iyiyim.

Ama bir sabah gözlerim değil, küllerim uyanacak.
Bir kuş geçecek içimden;
Kanat çırpışı: vedalı olacak.

Bir iç yangını değil sadece bu;
İsyanla bakacak gözlerine, tüm susuşlarımın son hecesi.
Sana veda bile etmeden,
Uçup gidecek lanetle.

Aklım, en sert kayalara çarpan dalgalar gibi vuracak benliğinin derinliklerine.
Kalbin, kendi içine gömülen kıtaya dönüşecek.
Unutmak bir masal,
Hatırlamak bir ceza olacak.

Ve sen...
Nefes aldığın her an
Unutmak için yalvaracaksın.
02.07.2025 11:49