Kabul olunmuş duam Şiiri - Filozof Sosyolog

Ne mevsimler geldi geçti, ömrüm buna yeter mi bilmem.
Hazanım geldi geçiyor, günahımdan arınır mıyım bilmem.

Ben mahsunum; bir garip derviş misali
düştüm hayat yolculuğuna.
Ar eder susarım gönül dergâhında.

Bu yolculuk nereye kadar sürer bilemem.
Belki Arş’ı geçer,
belki berzah âleminde son bulur.
Başladığı noktaya geri döner, kim bilir?

Hu’dan gelmedik mi ki Hu’ya dönmeyelim?

İçimde öyle bir yer var ki,
beni ona götüren—
hem vecd ile severim
hem Vedûd ile.

Hakk’ın bahşettiği nefsin kölesi olmadan,
onu hatırlatan bir eş nasip etmesi için dua ederken
şükrüme hamd olan nasibimi verdi.

Ben nasıl sevinmem, nasıl gülmem?
Dualarımda hem O var hem de o.

Her iki cihanda benden mutlusu yoktur;
benden gayrısı, benden ötesi yoktur.

İçimdeki sevincimi saklayamam korkarım,
ama söylemek isterim, duysun âlem:
Kalbim ona ait, ruhum ona bağlı.

Bir garip divaneyim; ecrini almış,
musibetledim, son buldu.
Oldum ebedî.