Kabuğuna Sarılanlar Şiiri - Gökdeniz Sağlam

Dış kabuğa aldanmış herkes kime sorsan der önemli olan iç güzellik, lafla peşkeş
Söyle bana yüzün fazlaca mı sevildi? Başkalarına gaye bulursun uğruna geçici heves
Demek isterdim ona bakmalısın benim gözümle, istesemde önce kendinle yüzleş

Suçlamam seni istesende sığdıramazsın hislerimi, yüreğin dar ise benliğine batar
Altı boş yüreksiz sözlerin gocundurmaz beni çelik halattan aşkıma bir düğüm katar
Ölmeden gömüleceksin yüzün soldumu, işte o an boşa gitmiş hatıralar seni zorlar

Tanrı vermese gözlerini nasıl seçerdin eşini dostunu? Bu inceyi anlayasın ki yaşayasın
Gözünün gördüğüyle tuttun yakınını, işte bundandır bir ömür kendinden kaçacaksın
Varsın görmiyeyim mürekkebim akar yoluna, yazdıkların ardına kalırsa hala hayattasın

Bu yüreğimle katilime sarılırım ne olursa olsun, sonunda oda bir meleğe dönüşecek
Yüreğimde korkuya yer yok sevgi damarlarıma taşmış, istifra etsem güller dökülecek
Aşklar ölümsüz ilhamı havada süzülecek, ordan geçmekte olan birileri gülümseyecek

Kabuğa sarılanlar sonbahar gelince hüzünle doldu, aşka tapan kimseler bahtiyar oldu
Sığamadınız bir türlü aldığınız koca aynalara, farketmediniz içinizde düşmanınız doğdu
Vaktiniz geldi geçiyor dalaverinizden hiçbiriniz farketmedi, hırslarınız hayatınızı yuttu