Kabirsiz Aşk Şiiri - Suzi Ayyıldız

Ah yar...
Gittin mi sessizce, habersiz?
Bensiz kaldı zaman — kör, sağır, dilsiz...
Geceye mi gizledin ellerini,
Yoksa beni mi unuttun, içten içe — izsiz?
Şafak bile sökmedi bensiz…

Ah yar...
Gittin mi, hem de benden habersiz?
Bir resmin kaldı duvarda — solgun, çaresiz...
Bakınca yüreğin sızladı mı hiç?
Gözlerin mi küstü bana, donuk ve duyarsız?
Yoksa aşk mı utandı, ikimizi bizsiz bırakmaktan?..

Adımı da mı unuttu dilin?
Kalbindendemi sildin sevgimi,
Kimsesiz bıraktın… yalnız beni…
Sevdam kaldı karanlıkta, sensiz ve bensiz...
Kayıp şimdi...

Ah yar,
Gittin mi bensiz?..
Söndü mü içini kavuran o ateş?
Gecelere kör, dualara sağır mı oldun?
Aşk öldü mü söyle yüreğinde?..
Yorulduk mu biz,
Yoksa kırılıp biçare mi kaldık sevgide?..

Çok mu üzdü bizi bu sevda?..
Yük mü oldu göğsümüze
Taşıyamadığımız bir hikâyenin
En sessiz cümlesi gibi?..
Unutulacak mıyız biz de?..

Biz…
Oysa biz, aynı düşte savrulan kırık bir izdik,
Birbirine geç kalan iki sözdük.
Son cümleyi de kalbimizden kürüdük,
Ve ayrılığa — istemesek de — diz çöktük.

Ah yar…
Gittin mi benden habersiz?
Yüreğim hiç affetmeyecek seni,
İçimdeki sevdan artık sahipsiz...
Aşk öksüz kaldı: sensiz, bensiz, bizsiz…
Sevda öldü yüreğimde — bil şimdi, kabirsiz.