Kabataslak Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Kabataslak gibi boş ayakkabı kutusunda.
Sana kiraz çekirdeğinden taht inşa ettim, anla!
Bıçakla oyulmuş bir peynir parçası,
Gökten kavanozlar sarkıyor şimdi,
Kendine küsüp İstanbul’a taşınmış insan yavrusu.
“İnsan, tuhaf bir suda yıkanmış kuş yüreğidir.”
Peynir yerine, azıcık rendeleyin makarnanın üstüne,
Çünkü acıktık—göğe, ete, gülünç sonsuzluğa.
Bacaklarım, kasıklarımda çatırdayan yıldız ilikleri!