Kabağın Sahibi * Şiiri - Salih Erdem

Nefisle mücâdele aşamasından kelli
Kalenderîlik katı: Rindin en üst makamı!
İşte böyle bir derviş vaziyetinden belli
Her varlıktan arınıp tenden kesecek kâmı.

Koşar ale’lacele: “Saç, sakal, bıyık ve kaş
N’olur berber efendi usturayı vur derhâl!”
Usta, kılağılarken yülgüsünü pürtelâş
Çırağına seslenir: “Evlâdım örtüyü al.”

Saçları kazınırken derviş dalar aynada
Dökülen süslerini; suretini seyreyler.
İçeri dalıp girer bir bıçkın o esnada
Dervişin kafasına birden tokat aşk eyler!

Yamalı hırkasından tutup kükrer âdeta:
“Kalk da tıraş olalım, hadi uza! Kabak!” der.
Gönül koymak yakışmaz derviş denilen zata
Tevazuyla yer verip biraz öteye gider.

Berber mahcup, tedirgin ve oturur beynamaz!
Tıraş boyunca sürer: tehdit, küfür, horlama.
Küstah kasıp kavurur; dervişte kıl oynamaz!
Gel kabak, git kabakla devam eder zorlama.

Yülümenin sonunda dayı cakayla çıkar
O an gemden boşanmış hızla yokuş aşağı
At arabası gelir oku karnına çakar:
Külhanbeyi cavlarken titrer kolu bacağı.

Berber şaşkın: “Efendi! Öyle cezalar var ki
Bu ağır olmadı mı?” Derviş mahzun, imalı:
“Vallâhi gücenmedim, hakkım helâl! Gel gör ki
Kabağın sahibi var, O gücenmiş olmalı!”

Girilen günâhların kefareti nedir? Ah!
Eğer zulüm, iftira; etmişsen vah! Vah ki vah!

04.05.2012

Salih ERDEM / ACIPAYAM

* Hikâyeden şiire uyarlanmıştır.