Kaba adam Şiiri - Kanber İhsan Öcel

Sessiz ifadeleri mağrur bakışların altında
Ne verilmişse// o da elbet katacak
Suyu sert heriflerden bilinirdi //cenabinda
Halktan halkın neyi varsa onundu onlarindi
Namussuzlugu ogrenmediginden
Eski tanıdıkları sildi önce bir bir
Sonra hepten
Yeni sade saf iteatkardi inceleyen bakışları.
Nedense tek bir kişiyle olmuyordu istekleri
Kadın bakımından
Çok sevdi //sevildi de aslında bu kaba adam
Yürek yelpaze yelkenli
Sen sus beden konuşsun babında hani.
Atadan böyle gelir
Kabalık aslimizda var bu milletin çareydi
Kendine
Derdiyle söylesen kaç millet var ki
Karacoğlan, nesimi, sultanların piri,
Aliekber çiçek vs..
"Hacılar hacdan geçer görseler seni çölde"
Aspasinin güzelliğini gönlünde ki köşk ile süslemiste sevmistir
kara topraģın sevdalıları
Bir avuç topraktır herşeyimizi yetiştiren
Meyve, sebze, bakır, demir, altın elmaslar
Ve toprakta gark olan sen ben o biz siz ve onlar
Toprak suda erir ama yok olmaz birikir o
Kabaysak eğer toprak isciligindendir aslen
Gülüm benim elim benim
Sevdiğim senden sonradır yerin
Elbet kabayiz
Kazma tutmaktan
Elbet nasırlı olur bizim parmaklarımız
Bundandır Eskişehirde yeni harf öğrenen o köylü müfettiş hasan ali Yücel'e kemal'e söyle bize köşeli tebesir gondersin buyurmustur
Ahmaklar sizi
Lâkin bana tesir eden
Bunu kendi esruklugumuzun nedeni
Kadının dile getirmesidir
Ama canı cehenneme be....
Bende bayılmadım da KABA baldıran